รีวิว บ้านเช่าบูชายัญ

  แม้หนังหลายเรื่องของจิมที่ผ่านมา มักจะเล่าเรื่องลี้ลับผ่านผีหรือวิญญาณ แต่หนังเรื่องนี้ก็ยังมีผีอยู่ แต่หนังทั้งเรื่องล้วนขับเคลื่อนด้วยบรรยากาศลี้ลับของลัทธิประหลาดที่มีความแฟนตาซีอยู่พอควร ทำให้หนังเรื่องนี้ก็เลยมีกลิ่นอายความเป็นกึ่ง ๆ Fantasy-Horror ที่ขับเน้นความหลอนจากธีมคำสาป ปริศนาความลับ และฉากความรุนแรงโหด ๆ มากกว่าจะเอาผีมาหลอกกันตรง ๆ และจังหวะ Jump Scare คม ๆ ที่ยังทำงานได้ดีไม่แพ้หนังเรื่องก่อน ๆ

  และวิธีการเล่าเรื่องที่ค่อย ๆ เผยปมไล่จากน้อยไปหามาก ตั้งแต่หนิง ตัวแทนของคนที่รู้น้อยที่สุด เรียกว่ารู้น้อยเท่าคนดู ไปจนถึงกวิน ผู้เข้ารีตในลัทธิด้วยเป้าประสงค์บางอย่าง และคุณหมอราตรี ผู้กำความลับเกือบทั้งหมดในหนังเอาไว้ ทั้งหมดนี้ถูกเชื่อมเข้าเป็นสามเหลี่ยมที่โยงใยเรื่องราวทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกัน ทำให้หนังของจิมเรื่องนี้ดูมีความเข้าใกล้เส้นความบันเทิงที่เน้นบรรยากาศหลอน และวิธีการเล่าที่แปลกกว่าหนังเรื่องอื่น ๆ ของจิมที่มักเล่าเป็นเส้นตรงกว่า

  ซึ่งในองก์แรก ด้วยการเล่าเรื่องผ่านสายตาของหนิงเป็นหลัก ทำให้ในองก์แรกเล่าเป็นเส้นตรงแบบทื่อ ๆ เพื่อรักษาความรู้น้อยเอาไว้ให้ผู้ชมค่อย ๆ ล่วงรู้ความลับไปพร้อมกัน ซึ่งมันก็ปฏิเสธไม่ได้นะครับว่ามันก็มีความน่าเบื่อในระดับหนึ่งแหละ จนกระทั่งเมื่อหนังเลยเข้าองก์ที่ 2 ที่อยู่ห่างจากองก์แรกพอสมควร ตัวหนังก็เริ่มเผยผิวที่แท้จริง ด้วยการรีเซตเนื้อเรื่องในองก์แรกใหม่ และ Flashback ไปยังเรื่องราวปมความลับใหม่ที่ยังไม่ได้ถูกเล่าในองก์แรก ผ่านสายตาของกวินแทน ซึ่งถือว่าเป็นอะไรที่ชวนเหวอแตกมาก